ร้อยสี่สิบแปด

ฉันเช็กมือถือเป็นครั้งที่ห้าในรอบสิบนาที เสียงเข็มนาฬิกาดังชัดเจนเกินไปในความเงียบของห้องอาหาร

19:41 น.

เทียนที่ฉันจุดไว้เพื่อสร้างบรรยากาศละลายจนเกือบจะหมดเล่มแล้ว อาหารบนโต๊ะ—พาสต้าธรรมดาๆ อกไก่ย่างพอสุก และเค้กช็อกโกแลตที่ฉันทำเอง—วางนิ่งอยู่บนโต๊ะไม่ถูกแตะต้อง และเริ่มเย็นชืด ฉันจ้องมองจานสองใบท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ